Najstarsze opactwa benedyktyńskie: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 23: | Linia 23: | ||
[[Plik:Benedyktyni mapa2.png|thumb|550px||right|Mapa poglądowa - opactwa benedyktyńskie pod koniec XVIII w.]] | [[Plik:Benedyktyni mapa2.png|thumb|550px||right|Mapa poglądowa - opactwa benedyktyńskie pod koniec XVIII w.]] | ||
| − | [[Plik: | + | [[Plik:Lubiń opactwo.png|thumb|450px|left|Lubiń - grafika z Przyjaciela Ludu z 1835]] |
| − | |||
| − | + | [[Plik:Benedykt i reguła.jpg|thumb|450px|right|Benedykt z Nursji przekazujący swoją Regułę (obraz z 1129 w klasztorze św. Idziego w Nîmes)]] | |
| − | + | [[Plik:Benedyktyni-ubiór.png|thumb|450px|right|Benedyktyni na ilustracji z publikacji z XIX wieku]] | |
| − | |||
| − | Plik: | ||
| − | |||
| − | Plik: | ||
Wersja z 19:31, 6 lip 2020
Wycieczka po pierwszych opactwach benedyktyńskich
Początki
Początki chrześcijaństwa w Polsce, jak i początki królestwa polskiego, silnie powiązane są z kulturą i organizacją klasztorną. Pierwsi biskupi to mnisi. Zdarzało się, że córki, a czasem nawet i żony, polskich królów były mniszkami. Pierwsi polscy święci i święte, to osoby związane z zakonami. O pierwszych klasztorach mamy niewiele wiadomości. Nie przetrwały one długo i dopiero kolejne fundacje na stałe wpisały się w historię ziem polskich.
W wieku XI benedyktyńskie opactwa rozmieszczone równomiernie po całym królestwie były ważnym elementem polityki państwowej. Były to jednak samodzielne jednostki, złożone początkowo z mnichów ściąganych z dalekich stron, rządzące się własnymi regułami. Od samego początku pełniły też obok funkcji miejsca kultu inne zadania.
