Elbląg

Samorząd miejski

Prapoczątki

pruska osada handlowa Truso

1237 roku Krzyżacy wybudowali na wyspie u ujścia rzeki Elbląg niewielki drewniano-ziemny gródek.

Krzyżacy po roku 1240 przenieśli się w miejsce dzisiejszego Starego Miasta, w którym w miejscu dzisiejszego Podzamcza istniała już osada zasiedlona od połowy X wieku.

Prawa miejskie

1246 roku, uzyskała przywilej miejski na prawie lubeckim, a także znacznie większe przywileje niż sąsiednie miasta lokowane na prawie chełmińskim.

Podobnie jak w innych państwach nadbałtyckich ulice wytyczono prostopadle do rzeki, a przecinająca je w poprzek ulica stanowiła rynek.

stolica państwa krzyżackiego

W latach 1245–1248 rozpoczęto budowanie murowanego zamku.

w 1251 roku zamek został siedzibą mistrza krajowego – dzięki temu przez pierwsze 70 lat Elbląg był najważniejszym ośrodkiem życia miejskiego, jedynym portem morskim oraz podstawową bazą militarną organizującego się państwa krzyżackiego. do 1309 roku rolę centrum administracyjnego państwa krzyżackiego i był miejscem spotkań kapituły pruskiej.

zamek elbląski stał się w 1312 roku siedzibą wielkiego szpitalnika zakonu i jednocześnie komtura elbląskiego. Źródłem zamożności miasta było nadanie mu przez Krzyżaków znacznych posiadłości na Żuławach i Wzniesieniu Elbląskim.

Miasto żywo uczestniczyło w życiu Hanzy.

Nowe Miasto Elbląg

Silnym ciosem dla miasta było założenie przez Krzyżaków konkurencyjnego Nowego Miasta Elbląg w 1337 r. i nadanie mu przywileju lokacyjnego w dziesięć lat później.

walka z Krzyżakami

Po klęsce Krzyżaków pod Grunwaldem w 1410 mieszczanie elbląscy zdobyli i wypędzili - na krótko - załogę wraz z wielkim szpitalikiem i tutejszym komturem.

W 1440 roku to właśnie w Elblągu powstał Związek Pruski.

1454 w wyniku powstania antykrzyżackiego elbląscy mieszczanie zdobyli po 5-dniowym oblężeniu zamek krzyżacki, a następnie, w obawie przed ponownym powrotem Krzyżaków, zniszczyli go.

W tym samym roku elblążanie na opanowanym zamku krzyżackim złożyli hołd królowi Kazimierzowi IV Jagiellończykowi. W 1454 Elbląg otrzymał od króla Kazimierza Jagiellończyka wielki przywilej potwierdzający stare prawa, rozszerzający władze samorządu polskiego, zwiększający kompetencje Sądu Miejskiego i powiększający terytorium miasta niemal dwukrotnie. Miasto ponadto przejęło dotychczasowe prawa rybackie komturów, ich młyny i inne dobra. W zamian za to Elbląg czynnie uczestniczył w rozgromieniu floty Zakonu w bitwie na Zalewie Wiślanym. Według postanowień pokoju toruńskiego kończącego wojnę trzynastoletnią w 1466 Elbląg przyznano Polsce, do której należał przez około 300 lat, aż do roku 1772. W 1483 zakończono budowę Kanału Jagiellońskiego, dzięki któremu Elbląg odzyskał połączenie wodne z rzeką Nogat. 7 lutego 1495 w Elblągu gościł król Jan I Olbracht. Od 1503 miasto było strażnikiem pieczęci Prus Królewskich, 18 stycznia 1504 do Elbląga przybył Mikołaj Kopernik. 29 maja 1535 powstało Gimnazjum Elbląskie, pierwsza w kraju szkoła średnia. W 1552 przebywał w Elblągu król Zygmunt II August, dwa lata później Wolfgang Dietmar uruchamia pierwszą w drukarnię w mieście. W 1571 król Zygmunt II August zamówił budowę pierwszego polskiego okrętu wojennego, galeonu Smok, niestety śmierć króla przerwała prace, do których nigdy nie powrócono. 10 września 1576 w Elblągu przebywał król Stefan Batory, dzięki jego decyzjom od 7 marca 1577 cały morski handel polski miał przechodzić przez Toruń i Elbląg, czyniąc tutejszy port głównym w Rzeczypospolitej[11].

Złoty wiek Elbląga i jego upadek

Elbląg w 1626 r. 10 września 1577 wybucha wojna Rzeczypospolitej z Gdańskiem, Elblążanie odpierają szturm Gdańszczan. W 1584 Anglicy otwierają w Elblągu filię przedsiębiorstwa Estland Company, która ma się zajmować handlem ze wschodem. W 1592 powstaje Biblioteka Elbląska, a w sierpniu 1601 w Domu Pod Siedmioma Szczytami zaproszona przez rajcę miejskiego Andrzeja Bartowicza angielska trupa teatralna Johna Greena odegrała pierwsze przedstawienie sztuk Szekspira w Polsce. Od 8 do 12 czerwca 1623 w Elblągu przebywał król Zygmunt III Waza[11].

Na skutek wojny polsko-szwedzkiej o ujście Wisły w latach 1626–1635 w mieście stacjonował szwedzki garnizon, który wycofał się z miasta po podpisaniu rozejmu w Sztumskiej Wsi. 11 lutego 1636 przebywa z wizytą król Władysław IV Waza, w 1651 odwiedził miasto jego brat Jan II Kazimierz Waza.

W czasie potopu wojska szwedzkie zajęły miasto 22 grudnia 1655 roku. Zniszczenia spowodowane okupacją szwedzką w latach 1656–1660 zahamowały rozwój, a towarzyszące jej zarazy wyludniły miasto.

W czerwcu 1698 król Polski August II na zjeździe w Jańsborku podpisał z elektorem Fryderykiem I Hohenzollernem tajny układ, na mocy którego ten drugi uzyskał zgodę na zajęcie miasta w zamian za 150 tys. talarów. Oblężenie rozpoczęte w październiku tego samego roku zakończyło się aktem kapitulacji podpisanym przez radę miejską 10 listopada. Wzburzenie polskiej opinii publicznej i zdecydowane, mimo obłudnego postępowania Augusta II, dążenie do odzyskania Elbląga, a nadto próby mediacji ze strony Danii, Szwecji i cesarza skłoniły elektora do przyjęcia propozycji rozmów dyplomatycznych. Zostały one zakończone układem z 17 grudnia 1699, który przyniósł zgodę na zwrot Elbląga Polsce pod warunkiem spłaty należności wobec elektora. Było to tylko chwilowe zwycięstwo, gdyż już w 1703 Fryderyk I Hohenzollern zajął posiadłości ziemskie Elbląga, pozbawiając miasto 50% rocznych dochodów. W 1700 powstał pierwszy majątek mieszczański, znajdował się na terenie Bażantarni, ale ostatecznie został przejęty przez Sebastiana Stolza, który wcześniej posiadał już majątek Stolzenhof. W 1703 w Elblągu przebywał August II Sas, a rok później jego następca Stanisław Leszczyński[11].

zabory

Już podczas I rozbioru Polski w 1772 Elbląg znalazł się pod zaborem pruskim. Elbląg pozbawiony został swoich dotychczasowych przywilejów, odebrano mu prawo lubeckie, a tym samym zniesiono mu samorząd. Władze miasta zostały podporządkowane pruskim urzędnikom państwowym.

1828 założono Towarzystwo Przemysłowe (Elbinger Gewerbe-Vereins), które otworzyło i prowadziło Szkołę Przemysłową, której absolwentem był m.in. Ferdinand Schichau.

11 listopada 1918 powstała Rada Robotnicza, ale jej działalność ograniczyła się jedynie do zorganizowania kilku wieców.

cechy, gildie, bractwa

Bractwo św. Jerzego - Elbląg

Dwór Artusa - Elbląg

Bractwo Kurkowe - Elbląg

zakony

klasztor brygidek

gdy zamek krzyżacki został przez mieszczan zburzony w znajdującym się na jego przedzamczu spichlerzu umieszczono brygidki. Fundacja klasztorna w Elblągu powstała ok. 1460 kiedy to przybyli do niej pierwsi zakonnicy i zakonnice.

Dominikanie

(~1238-1542)

Rafał Kubicki Mieszkańcy Elbląga wobec klasztoru dominikanów od XIII do początku XVI w. W: Rocznik Elbląski, 27, 2016, s. 31-49.

konwent beginek

działały w mieście już od XIII w. i związane były blisko z klasztorem dominikanów