Bibianna Moraczewska
1811- 1887
siostra Jędrzeja Moraczewskiego
Spis treści
1831-1846
Już podczas powstania listopadowego miała brać udział w organizowanych akcjach charytatywnych, gromadząc środki opatrunkowe i zbierając pieniądze na rzecz powstania, zaś po jego klęsce weszła w skład zakonspirowanego Towarzystwa Pań Wielkopolskich, zajmującego się wspieraniem zbiegłych do Poznańskiego powstańców oraz emigrantów przebywających na Zachodzie.
Uczestniczyła ponadto w organizowanych w Poznaniu spotkaniach, zrzeszających takie wybitne działaczki, jak Narcyza Żmichowska, Emilia Sczaniecka, Paulina Zbyszewska, czy Tekla Dobrzyńska.
popierała organizowane od 1841 r. z inicjatywy K. Liebelta i J. Moraczewskiego publiczne wykłady, odbywające się w Pałacu Działyńskich.
1846-1848
Dramatyczna śmierć A. Babińskiego stała się dla B. Moraczewskiej sygnałem do zorganizowania 8 lutego 1847 r. uroczystego nabożeństwa żałobnego w poznańskim kościele św. Wojciecha, które dało początek podobnym przedsięwzięciom, szczególnie popularnym podczas powstania styczniowego.
20 marca utworzony został więc Komitet Narodowy, a także oddziały powstańcze pod dowództwem L. Mierosławskiego. Jeszcze tego samego dnia w mieszkaniu B. Moraczewskiej doszło do zebrania najaktywniejszych Wielkopolanek, a niedługo później, 24 marca 1848 r., zawiązana została z ich inicjatywy Opieka dla rannych, w której B. Moraczewska pełniła funkcje kasjerki, urzędując w swoim mieszkaniu przy ul. Berlińskiej 32, będącym jednocześnie głównym magazynem zebranych datków.
po 1948
zetknęła się z towarzystwem entuzjastek podczas swojej podróży do Warszawy, którą odbyła w 1856 r. wraz ze swoją przyjaciółką Teklą Dobrzyńską.
1863
Przy wsparciu Rządu Narodowego tworzono w tym celu specjalne zespoły, nazywane Komitetami Niewiast oraz Stowarzyszenia „Piątek”, które oprócz działalności charytatywnej miały zajmować się pracą konspiracyjną, kolportując powstańcze pisma i korespondencję, a także prowadząc agitację wśród ludności mieszczańskiej i włościańskiej. B. Moraczewska wsparła wówczas, założony z inicjatywy E. Sczanieckiej, Komitet Niewiast Wielkopolskich, w którym pełniła funkcję sekretarki.
1871
wkrótce weszła w skład założonego przez E. Sczaniecką Kółka Pań Wielkopolskich, stawiającego sobie za cel wspieranie emigracji. 20 maja 1871 r. z jej inicjatywy powołana została natomiast filia Towarzystwa Pomocy Naukowej dla Dziewcząt, którego główna siedziba znajdowała się w Toruniu.
1886
po raz ostatni zaangażowała się w walkę z pruską polityką, kiedy wraz z kilkoma innymi osobistościami podjęła się pracy w powołanym 11 listopada 1886 r. Banku Ziemskim, którego głównym celem był sprzeciw wobec uchwalonej przez władze pruskie ustawie o kolonizacji oraz funduszowi kolonizacyjnemu
