Ludwika Radziwiłł
(1770-1836)
Ludwika Pruska, Fryderyka Ludwika Hohenzollern
W Królewcu w 1806 roku wraz z królową Luizą i księżniczką Marianną należała do patriotycznego, antyfrancuskiego środowiska, które działało na rzecz odbudowy państwa pruskiego.
Wraz z mężem przyjmowała licznych artystów i uczonych w swoim domu, pałacu Radziwiłłów w Berlinie gdzie prowadziła salon od 1796 do 1815 roku.
Od 1816 r. mieszkała w Poznaniu, gdzie jej mąż pełnił funkcję pruskiego namiestnika Wielkiego Księstwa.
Inicjatywy charytatywne
Księżna Ludwika (†1836 r.) wpływem swoim tak w Berlinie, jak i w Petersburgu nieraz wyświadczała Polakom przysługi, a dla ubóstwa była dobroczynną. Ona to urządziła w Poznaniu w zniesionym klasztorze P.P. Bernardynek pierwszą kuchnią ubogich, w której wydawano ubogim t. z. zupę rumfordzką t. j. polewkę z jarzyn, wynalezioną przez Anglika Rumforda. Przyrządzała ją pozostała w klasztorze Bernardynka Anna Zbyszewska, na czele zaś kuchni stała żona pierwszego kamerdynera księcia-namiestnika, Francuza Baptiste Moreta. Chociaż protestantka, przyczyniła się księżna Ludwika najwięcej do sprowadzenia z Warszawy do Poznania Sióstr Miłosierdzia i zapewnienia im pewnych funduszy z czterech zniesionych klasztorów.
Zakład Sióstr Miłosierdzia, jedyny leczniczy w Poznaniu, otwarto 1 stycznia 1823 r. pod przełożoną Petronelą Pyrzanowską w dawniejszym klasztorze PP. Bernardynek. Suma posagowa wynosiła 116,00 talarów. Sióstr początkowo było 9, a przełożonymi lekarzami dr. Herzog dla chorób wewnętrznych i radca medycynalny dr. Jagielski dla chorób zewnętrznych. Łóżek początkowo było 60, lecz już w następnym roku zmniejszono liczbę do 39 z powodu ubytku dochodów. Z czasem jednak przez zapisy dobroczynne i roczny dodatek państwowy w ilości 500 talarów, dochody powiększyły się, liczba łóżek coraz więcej wzrastała. W r. 1843 suma ogólna dochodów wynosiła 5,534 talarów. Później kosztem Celiny hr. Grudzińskiej dobudowany został dom dla nieuleczalnych chorych. źródło
Inicjatywy edukacyjne
Księżna w 1830 zgodziła się patronować przedsięwzięciu szkoły dla dziewcząt pod nazwą Szkoła Luizy (Luisenschule) później Szkoła Ludwiki, która istniała aż do 1919. Inicjatywa zyskała podstawy prawne przez utworzenie prywatnej fundacji pod nazwą Luisenstiftung. Wkład księżnej stanowił podstawę finansową fundacji, chociaż inni jej członkowie również wnosili swoje udziały.
