Ludwika de Marillac
(1591-1660) założycielka Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia.
pod znakiem zakonów
w czwartym roku życia została powierzona na wychowanie siostrom dominikankom z klasztoru w Poissy we Francji
zamierzała wstąpić do zakonu kapucynek, ale nie przyjęto jej ze względu na słabe zdrowie.
żona i matka
Rodzina postanowiła wydać ją za mąż za sekretarza królowej, Antoniego Le Gras. Stało się to 5 lutego 1613 r. Na początku 1623 r. Antoni Le Gras poważnie zachorował i opiekowała się nim aż do śmierci.
pod kierownictwem Wincentego a Paulo
Pod koniec 1624 lub na początku 1625 roku, spotkała św. Wincentego a Paulo (1581-1660), który zakładał właśnie bractwa Miłosierdzia i założył wkrótce Zgromadzenie Misji, nazywane Lazarystami czy w Polsce Misjonarzami. Ludwika podjęła się wizytowania Bractw Miłosierdzia dla ożywienia ich działalności.
Doświadczenia w pracy z Bractwami Miłosierdzia doprowadziły w dniu 29 listopada 1633 r. do powstania Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia. Ludwika zajęła się formacją zgłaszających się dziewcząt. Po dziewięciu latach pracy formacyjnej, dnia 25 marca 1642 r. Ludwika wraz z kilkoma innymi siostrami złożyła ślub służenia przez całe życie ubogim oraz śluby ubóstwa, czystości i posłuszeństwa.
11 marca 1934 r. papież Pius XI zaliczył ją do grona świętych i wyznaczył obchodzenie jej pamięci na dzień 15 marca, zaś 10 lutego 1960 r. papież Jan XXIII ogłosił ją patronką dzieł opieki socjalnej.
