Zgromadzenie Sióstr Ubogich św. Klary
Zgromadzenie powstało 8 września 1887 w Płocku. W latach 1887–1905 działało jako rzymskokatolicka kongregacja skrytek (zob. Zgromadzenia honorackie). Założycielką i przełożoną była Feliksa Maria Franciszka Kozłowska.
Po ekskomunice Związku Mariawitów przez papieża Piusa X w latach 1906–1919 funkcjonowało jako żeńskie zgromadzenie zakonne Kościoła Katolickiego Mariawitów, a od 1919 – Starokatolickiego Kościoła Mariawitów.
Siostry mariawitki pracowały w wielu parafiach i filiałach Starokatolickiego Kościoła Mariawitów. Prowadziły ochronki, przedszkola i szkoły powszechne dla dzieci, kursy dla analfabetów, piekarnie, wytwórnie wód gazowanych, bieliźniarnie, hafciarnie i inne zakłady usługowe. Pomagały kapłanom mariawickim w ich pracy wykonując czynności katechetek, zakrystianek i organistek.
W 1935 w zgromadzeniu doszło do rozłamu. 80 sióstr oraz ówczesna przełożona generalna przeszły do Kościoła Katolickiego Mariawitów i założyły drugie Zgromadzenie Sióstr Mariawitek z domem generalnym w Felicjanowie.
