Augustianie
Spis treści
Kanonicy regularni św. Augustyna
zakon klerycki zorganizowany według reguły św. Augustyna
Na terenach polskich
Na Śląsku
Józef Mandziuk Dzieje kanoników regularnych św. Augustyna na Śląsku Saeculum Christianum 2007
Augustianie-eremici
Zakon Świętego Augustyna (łac. Ordo Sancti Augustini – OSA) do 1963 augustianie-eremici, łac. Ordo Eremitarum Sancti Augustini, OESA) – zgromadzenie zakonne powstałe 1 marca 1256 roku po zjednoczeniu różnych wspólnot eremickich, które żyły według reguły świętego Augustyna z Hippony. Prowadzą oni działalność naukową, misyjną, społeczną oraz pracują wśród ludzi chorych, ubogich, upośledzonych i odrzuconych na margines społeczeństwa.
Na terenach Polski
Morawski wspomina role augustianów w tworzeniu środowiska naukowego w Czechach przed powstaniem Uniwersytetu w Pradze, pisze też o tym, że Kazimierz Wielki zapewne pod wpływem pobytu w Pradze sprowadził augustianów z Czech do Kazimierza i później do Olkusza {T 1 s. 13}
Kazimierz Morawski, Historya Uniwersytetu Jagiellońskiego. T. 1-2
W Ciechanowie
Na śląsku
Pierwszy śląski klasztor augustianów-eremitów powstał w Grodkowie przed 1294 rokiem, kolejny w 1299 roku w Chojnowie. Trzecim z kolei był konwent w Dzierżoniowie, a najpóźniejszą metrykę ma klasztor we Wrocławiu, który był fundacją Karola IV, stworzoną na mocy dokumentu z dnia 24 listopada 1351 roku.
Augustanie-eremici w Dzierżonowie
klasztor św. Marka powstał w przedziale czasowym od lat 90. XIII wieku do 1329 roku. Upadek klasztory wiąże się z reformacją. Część zakonników przeszła na nowe wyznanie, a grupa zakonników, która ostała się przy katolicyzmie, została wygnana z miasta przez mieszczan. W 1525 roku klasztor augustianów-eremitów został zlikwidowany, a majątek sprzedany.
