Bractwo Uspieńskie we Lwowie

Bractwo Zaśnięcia Matki Bożej (bractwo lwowskie, bractwo stauropigialne, lwowska stauropigia) – prawosławne bractwo cerkiewne, założone przez lwowskich mieszczan w latach 80. XVI wieku działało do 1788. Zatwierdzony w 1586 przez statut ten gwarantował mu zwierzchność nad nowymi powstającymi bractwami i kontrolę nad duchowieństwem, w tym biskupami. Wkrótce bractwo otrzymało prawo stauropigii (prawosławne prawo egzempcji), a jego statut był wzorem dla kolejnych bractw powstających na ziemiach ukraińskich.

1586 założyło szkołę bracką (drugą po wileńskiej), walczyło przeciw narzucaniu siłą postanowień unii brzeskiej, sprzeciwiało się próbom zdominowania Lwowa przez szlachtę, wspierało samorząd miejski. Posiadało również własną drukarnię. Wspierało również w latach 1591-1629, korzystając z wsparcia Mołdawii i Moskwy, budowę cerkwi Uspieńskiej, ufundowało również szpital.

Od połowy XVII wieku rola bractwa malała. W 1708 zostało zmuszone do przyjęcia unii brzeskiej, a po I rozbiorze zostało rozwiązane w 1788 przez władze austriackie, w ramach tzw. kasaty józefińskiej. Na jego bazie w tym samym roku, dekretem cesarza Józefa II, utworzono Instytut Stauropigialny.