Dwory Artusa
początkowo zwane domami kompanijnych (Kumpenhaus). Rodzaj klubu dla patrycjuszy (którzy w kwestiach politycznych i społecznych przez wieki w Prusach mieli pozycję zbliżoną do wysoko urodzonych - por. np. Mikulski, Krzysztof Szlachta i patrycjat w Prusach Królewskich w XV-XVIII wieku - próba określenia wzajemnych relacji), budynek przeznaczonego na zebrania i życie towarzyskie bogatego patrycjatu miejskiego, zgrupowanego w ławach (bractwach). W warstwie ideowej odwoływał się się do symboliki rycerskiej (legenda o Królu Arturze).
Początkowo siedziby gildii kupieckich pełniące funkcje miejsca dla gości, stawały się miejscem spotkań i rozrywek. W późnym średniowieczu władze radzieckie starały się przejmować piecze nad Dworami Artusa jako nad reprezentacyjnymi miejscami miasta.
Istniały w portowych miastach Pomorza i miastach związanych z Hanzą:
- Dwór Artusa - Gdańsk
- Dwór Artusa - Chełmno
- Dwór Artusa - Elbląg
- Dwór Artusa - Toruń
- Dwór Artusa - Braniewo
- Dwór Artusa - Malbork
Elżbieta Pilecka, Dwory Artusa w średniowiecznych miastach Prus Pomerania, nr 11/2008
