Józefa Klawerowa
(?-1930)
Wnuczka generała rewolucji listopadowej i córka powstańca z 1865 r., ś. p. Józefa z Milbergów Klawerowa była gorącą patrjotką i poświęciła całe życie służbie obywatelskiej.
W najcięższych dla Polski czasach rozpoczęła pracę oświatową, prowadząc tajne komplety historji i literatury polskiej. Z chwilą pierwszej możliwości jawnej pracy, zorganizowała szereg kursów dla dorosłych w różnych miejscowościach kraju, a w Warszawie oddała na lokal kursów własne mieszkanie. Prócz tego roztoczyła wraz z mężem gorliwą opiekę nad młodzieżą uniwersytecką, zmuszoną, wskutek strajku wyższych uczelni, studjować zagranicą.
Umiłowanej idei poświęcała Zmarła cały swój czas, gorące serce i niespożytą energję. Obok pracy oświatowej, zajmowała się gorliwie zagadnieniami społecznemi i kobiecemi, będąc jedną z najczynniejszych organizatorek i członkiń Stów. Ziemianek, oraz przewodniczącą Warszawskiego Koła tego stowarzyszenia.
Z chwilą wybuchu wojny, ś. p. Józefa Klawerowa podwoiła swą działalność, tworząc przy Komitecie Obywatelskim Komisję Pracy Kobiet, zakładając żłobki, domy zdrowia, internaty dla dzieci, szkoły rzemiosł, warsztaty dla młodzieży, dopomagając uchodźcom i zrujnowanej przez wojnę inteligencji. https://www.wbc.poznan.pl/Content/103148/90599.pdf
I w.ś.
członkini Sekcji Zapomóg
Zarządzająca Gospodą-hotelem, Królewska 5.
Przewodnicząca Komisji Pracy Kobiet
Przewodnicząca Sekcji Pracy Kobiet
Członkini Komisji Wywiadowczo-rozdawniczej. Podkomisji Opieki nad matkami i niemowlętami
II RP
Nie ustała ani na chwilę w swej działalności w odrodzonej ojczyźnie. W Komisji Pracy Kobiet, przemienionej w Koło Pracy Kobiet, była ś. p. Klawerowa, jako przewodnicząca, zawsze na posterunku, miła, pogodna, dzielna, otoczona ogólnym szacunkiem i miłością wszystkich, którzy z nią współdziałali. Koło rozwinęło intensywną pracę, utrzymując szereg instytucyj oświatowych i dobroczynnych. Było ono jednak tylko jedną z gałęzi pracy zmarłej działaczki. Ś. p. Klawerowa brała jednocześnie udział w Narodowej Organizacji Kobiet, jako jedna z założycielek i członkini rady naczelnej, w katolickim Związku Kobiet i w zarządzie Rady Narodowej Polek. Nadto w r. 1925 zainicjowała międzystowarzyszeniowy komitet pomocy dla najbardziej potrzebujących, tworząc zeń centralę filantropijną 9-ciu stowarzyszeń kobiecych. Komitet ten utrzymywał przez dłuższy czas 4 kuchnie, wydające do 4 tysięcy obiadów dziennie, oraz tanią restaurację i kawiarnię. https://www.wbc.poznan.pl/Content/103148/90599.pdf
