Karmelici

katolicki zakon kontemplacyjny Marii Panny z góry Karmel o surowej regule.

Karmelici (trzewiczkowi)

Ordo fratrum Beatae Virginis Mariae de monte Carmel) Do Polski karmelici zostali sprowadzeni w 1397 r. przez Jadwigę Andegaweńską i Władysława Jagiełłę. Początkowo mieli klasztory w Krakowie, Płońsku, Bydgoszczy i Poznaniu, które należały do prowincji niemieckiej, a od 1441 r. do czeskiej. Pod koniec panowania dynastii Jagiellonów posiadali już 11 klasztorów. Szczególny rozkwit przypadł na wiek XVII i XVIII. Od roku 1536 datuje się początek samodzielnej prowincji polskiej. Sto pięćdziesiąt lat później Rzeczpospolita posiadała już dwie prowincje (1687 r.): małopolską i litewsko-ruską. W wieku XVIII karmelici posiadali aż 86 klasztorów w pięciu prowincjach.

Karmelici bosi

Ordo Fratrum Carmelitarum Discalceatorum Beatae Mariae Virginis de Monte Carmelo

Do Polski przybyli w 1605. Wtedy to założyli klasztor w Krakowie pw. Niepokalanego Poczęcia NMP. W 1617 utworzono samodzielną polską prowincję. Rozbiory przyczyniły się do niemal całkowitej likwidacji zakonu w Polsce. Po kasatach rozbiorowych pozostał tylko klasztor w Czernej. Odnowicielem zakonu został św. Rafał Kalinowski. W 1920 wskrzeszona została prowincja polska.

Karmelitanki bose

Karmelici sprowadzili karmelitanki do Polski w 1612 roku. Pierwszy żeński klasztor założono w Krakowie. Następnie w Lublinie, Wilnie, Lwowie, Warszawie[.

Bibliografia

Benignus Wanat OCD, Zakon Karmelitów Bosych w Polsce. Klasztory karmelitów i karmelitanek bosych 1605-1975, Wydawnictwo Karmelitów Bosych, Kraków 1979, [Czytelnia podręczna]