Liga Obrony Praw Człowieka i Obywatela
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
1921-1937
organizacja społeczna II Rzeczypospolitej założona (na wzór Ligi Francuskiej) w 1921, której celem była obrona swobód demokratycznych. Działała przeciw prześladowaniom politycznym, a także nietolerancji. Występowała m.in. w obronie więźniów politycznych, w tym m.in.
- w 1927 r. opublikowała broszurę Głos Ligi Obrony Praw Człowieka i Obywatela w sprawie więźniów politycznych, pod którą podpisali się m.in. Maria Dąbrowska, Karol Irzykowski, Bolesław Limanowski, Zofia Nałkowska, Andrzej Strug;
- w 1931 wraz z innymi organizacjami społecznymi wystosowała protest w sprawie procesów brzeskich, domagając się ukarania winnych nadużyć;
- w 1935 zorganizowała akcję protestacyjną i zmobilizowała w sprawie opinię publiczną obozu w Berezie Kartuskiej
Rozwiązana w 1937 pod zarzutem przekroczenia uprawnień statutowych
Bibliografia
Dokumenty
Statut Ligi Obrony Praw Człowieka i Obywatela zarejestrowany 23 lutego 1921 r.
Pismo Andrzeja Struga, przewodniczącego Zarządu Głównego Ligi, do Komisariatu Rządu na m.st. Warszawę, „Robotnik”, 23 kwietnia 1937, s. 3.
Akt urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych z 15 listopada 1937 r. do b. Zarządu Ligi Obrony Praw Człowieka i Obywatela, „Czarno na białem”, Nr 7 z 13 lutego 1938, s. 8.</ref>.
