Obserwancja

(łac. observantia - zachowanie, przestrzeganie)

Specjalne reguły postępowania przestrzegane przez członków konkretnego zgromadzenia zakonnego w Kościele katolickim. W istocie to specyficzny sposób uszczegółowienia reguły zakonnej. Za obserwantów uznajemy tych, którzy wracają do pierwotnych zasad dotyczacych np. postu, pracy, milczenia, klauzury, ubóstwa. W tym znaczeniu używali tego terminu już ojcowie życia zakonnego jak Rufin z Akwilei czy Jan Kasjan. W historii zakonów całe rodziny zakonne były określane jako obserwanckie na przykład trapiści, którzy wyodrębnili się z cystersów, noszą nazwę Zakonu Cysterskiego Ściślejszej Obserwancji, a u franciszkanów obok braci z Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych mamy też braci z Zakonu Braci Mniejszych Obserwantów.