Polska Organizacja Wojskowa
Organizacja paramilitarna utworzona w 1914 i działająca początkowo w Królestwie Polskim i częściowo na terenach włączonych do Rosji. Formalnie miała być apolitycznym, ponadpartyjnym zalążkiem polskiej armii w rzeczywistości stanowiła zaplecze organizacyjne działania zwolenników Piłsudskiego. W ostatecznym rozrachunku w niewielkim stopniu brała udział w działaniach frontowych - pełniąc na równi z innymi organizacjami - rolę w procesie rozbrajania okupantów i zapewnienia porządku. Ostatecznie (poza strukturami na terenach poza obszarem Królestwa i Galicji Zachodniej) włączona została do armii polskiej dopiero pod koniec 1918.
Historia POW
periodyzacja za: Tomasz Nałęcz "Polska Organizacja Wojskowa 1914-1918" Wrocław 1984
Przeciw Rosji (sierpień 1914 - sierpień 1915)
Alternatywa Legionów (sierpień 1915 - październik 1916)
W służbie Tymczasowej Rady Stanu (listopad 1916-lipiec 1917)
"Największe wpływy posiadała POW w ZHP wiosną 1917. Analogicznie do harcerstwa POW usiłowała podporządkować sobie pozostałe stowarzyszenia młodzieżowe. W Warszawie interesowano się: Drużyną im. Berka Joselewicza, Gniazdem Sokoła, Sekcją Sportową Towarzystwa Przyjaciół Pragi, Warszawskim Kołem Sportowym, Warszawskim Towarzystwem Cyklistów, Warszawskim Towarzystwem Wioślarskim, Związkiem Sportowym Słuchaczy Uniwersytetu Warszawskiego." (1 s. 117) Zakładano też własne towarzystwa pod nazwą "Piechura
Przeciw państwom centralnym (lipiec 1917 - wrzesień 1918)
Rozwiazanie przez austriaków "Piechura"
Narodziny Rzeczypospolitej (wrzesień - październik 1918)
Organizacje odwołujące się do tradycji POW
Polska Organizacja Wojskowa Górnego Śląska
Bibliogafia
(1) Tomasz Nałęcz "Polska Organizacja Wojskowa 1914-1918" Wrocław 1984
