Towarzystwo Dobroczynności Patriotycznej

Związek Patriotyczny Dobroczynności Pań Polskich, Związek dobroczynności patryotycznej po domach

(1830-1832)

w dniu 21. grudnia 1830 r. w małem towarzystwie pani Amelia Wulfers przypomniała związki patryotyczne kobiet w Prusiech za wojen francuskich, znane pod nazwiskiem Frauenvereine, i rzuciła myśl, żeby podobne tworzyć u nas, ten jej piękny pomysł skwapliwie był uchwycony, a gdy przytomne osoby jednozgodnie mnie zaszczyciły naczelnictwem jego, zajęłam się natychmiast napisaniem stosownej odezwy, a po naradach nakreśliłam i ustawy związku. W dniu 29. grudnia już było opiekunek czynnych pięć, prócz mnie Naczelnej, napisany stosowny artykuł do gazet i uchwalono, ażeby od tego dnia na pamiątkę 29 listopada, byt Związku rachować, a od dnia 1. stycznia 1831 r. rozpocząć czynności

Klementyna‎ ‎z‎ ‎Tańskich‎ ‎Hoffmanow‎a, Amelia‎ ‎Wulfers,‎ ‎Anna‎ ‎Suchodolska. Katarzyna‎ ‎Sowińska,‎ ‎Alexandra‎ ‎Parczewska.

„Stosownie‎ ‎do‎ ‎Ustawy‎ ‎naszej,‎ ‎która‎ ‎pozwala‎ ‎więcej‎ ‎Opiekunek‎ ‎przybierać,‎ ‎zapisują‎ ‎się‎ ‎tu‎ ‎te,‎ ‎które‎ ‎przejęte‎ ‎gorliwą‎ ‎chęcią czynienia‎ ‎dobrze,‎ ‎zapragnęły‎ ‎należeć‎ ‎do‎ ‎naszego‎ ‎grona.‎ ‎Następują podpisy:‎ ‎Barbara‎ ‎Mile,‎ ‎Balbina‎ ‎Turska.‎ ‎Antonina‎ ‎Ośmiałowska,‎ ‎Józefa‎ ‎Ostrowska,‎ ‎Julia Muchnowska,‎ ‎Józefa‎ ‎Ragoczy,‎ ‎Ewa‎ ‎Łabędzka, Benigna‎ ‎Małachowska,‎ ‎Aleksandra‎ ‎Or‎sett‎‎i".

‎Opiekunki‎ ‎korespodentki.: K‎‎o‎n‎s‎‎t‎a‎n‎c‎y‎‎a‎ ‎Wodzińska‎ ‎w‎ ‎Kutnowskie‎‎m,‎ ‎Leonora‎ ‎W‎o‎d‎z‎i‎c‎k‎‎a‎ ‎w‎ ‎Krakowie.

po październiku 1831

Związek‎ ‎Towarzystwa‎ ‎dobroczynności‎ ‎patryotycznej‎ ‎pod‎ ‎przewodnictwem‎ ‎generałowej‎ ‎Sowińskiej‎ ‎stanowiły:‎ ‎Bentkowska‎ ‎Emi lia,‎ ‎Chrapowicka‎ ‎Helena,‎ ‎Drewnowska‎ ‎Pelicya,‎ ‎Glezmer‎ ‎Tekla, Gniewosz‎ ‎Maryanna,‎ ‎Gołońska‎ ‎Józefa,‎ ‎Hubner‎ ‎Maryanna,‎ ‎Jabłońska‎ ‎Scholastyka,‎ ‎Janicka‎ ‎Emilia,‎ ‎Jeziorańska‎ ‎Henryka,‎ ‎Jurkowska Antonina,‎ ‎Falkowska‎ ‎Anna,‎ ‎Kolnarska‎ ‎Józefa,‎ ‎Kossakowska‎ ‎Aniela, Kożuchowska‎ ‎Anna,‎ ‎Kwiatkowska‎ ‎Aniela,‎ ‎Lanckorońska‎ ‎Aniela, Majewska‎ ‎Katarzyna,‎ ‎Morawska‎ ‎Józefa,‎ ‎Nakwaska‎ ‎Anna,‎ ‎Nakwaska Ludwika,‎ ‎Okołow‎ ‎Aniela,‎ ‎Paszkowska‎ ‎Kornelia,‎ ‎Pełczyńska‎ ‎Izabella, Petzold,‎ ‎Piotrowska‎ ‎Paulina,‎ ‎Przedpełska‎ ‎Maryanna,‎ ‎Redel‎ ‎Barbara,‎ ‎Bojewska‎ ‎Zofia,‎ ‎Rzewuska‎ ‎Józefa,‎ ‎Skarżyńska‎ ‎Józefa,‎ ‎Stockman‎ ‎Paulina,‎ ‎Wasilewska‎ ‎Joanna,‎ ‎Wichlińska‎ ‎Klementyna,‎ ‎Wołowska‎ ‎Tekla,‎ ‎Ziemięcka‎ ‎Michalina,‎ ‎Zeidler‎ ‎Karolina.

Kraushar, Aleksander (1843-1931) Generałowa Sowińska i Klementyna Hoffmanowa w czasach powstania listopadowego i po kapitulacyi Warszawy : karta z dziejów "Związku Patryotycznego Dobroczynności Pań Polskich" w latach 1831-1833

na podstawie https://pl.wikipedia.org/wiki/Katarzyna_Antonina_Sowi%C5%84ska

W grudniu 1830 po wybuchu powstania listopadowego grupa warszawianek na wzór kół kobiecych w Prusach w dobie wojen napoleońskich postanowiła powołać Związek (Towarzystwo) Dobroczynności Patriotycznej po Domach. m.in. Katarzyna Sowińska, Klementyna z Tańskich Hoffmanowa, Amelia Wulfers, Aleksandra Tarczewska, Anna Suchodolska, Klaudyna Potocka, Emilia Sczaniecka. Towarzystwo stawiało sobie za cele zaktywizowanie kobiet do pracy charytatywnej, organizowanie zbiórek na wyposażenie ochotników powstańczych, pielęgnowanie rannych, opiekę nad rodzinami poległych oraz utrzymywało ścisłą współpracę z Komitetem Opieki Franciszka Nakwaskiego i służbą zdrowia powstania listopadowego. Po bitwie o Olszynkę Grochowską 25 lutego 1831 Sowińska udostępniła na potrzeby zorganizowania lazaretu własne mieszkanie przy Szkole Aplikacyjnej.

Po upadku Warszawy, w pw związku z wyjazdem z kraju Klementyny Hoffmanowej naczelną opiekunką Towarzystwa została generałowa Sowińska. Na cotygodniowe spotkania Związku przeznaczyła swoje mieszkanie na Krakowskim Przedmieściu. Podobnie jak w okresie powstania gromadzono środki, by wspierać rannych opuszczających szpitale oraz wdowy i dzieci poległych, zbierano i przekazywano potrzebującym odzież i obuwie. Część ze środków uzyskiwano z prywatnych loterii. Sowińska współpracowała też z opiekującym się więźniami kapucynem Beniaminem Szymańskim (późniejszym biskupem podlaskim), organizując potajemne wyjazdy powstańców z Królestwa Polskiego. Jej działalność nie uszła uwadze władz carskich, które w 1832 objęły Związek nadzorem policyjnym, Sowińską zmuszając do wydania dokumentów oraz usiłując wymusić na niej podpisanie deklaracji o zaprzestaniu działalności.