Związek Robotniczych Stowarzyszeń Sportowych
1925 w Związku Polskiej Młodzieży Robotniczej "Siła" sekcje sportowe przekształcają się w Robotnicze Kluby Sportowe (RKS-y).
5 września 1925 r. RKS-y powołały Związek Robotniczych Stowarzyszeń Sportowych z odrębnym od zarządu „Siły” Zarządem Głównym i wspólną komisję rewizyjną.
Górny Śląsk
W końcu lat 20. socjalistyczne RKS-y skupiały na Górnym Śląsku kilka tys. zawodników.
W lutym 1931 r. dokonano na Górnym Śląsku formalnego zjednoczenia organizacji znajdujących się pod wpływami polskiej i niemieckiej socjaldemokracji. Było to 18 klubów polskich i 5 niemieckich.
Następnego roku cieszyńska „Siła” i współpracujące z nią organizacje Deutscher Sozialistischer Jugenbund In Polen Bielska-Białej postanowiły przyłączyć się do okręgu górnośląskiego ZRSS, tworząc w jego ramach autonomiczny podokręg. Przyłączyły się również RKS-y Zagłębia Dąbrowskiego. W ten sposób Śląski Robotniczy Sportowy Komitet Okręgowy (ŚlRSKO) z siedzibą w Katowicach – obok okręgu warszawskiego – stał się podstawową siłą sportu socjalistycznego w Polsce. Przedstawione na Walnym Zjeździe Delegatów RKS-ów Województwa Śląskiego w 1932 r. sprawozdanie wymienia 27 działających klubów, z których w 14 uprawiano piłkę nożną, w 16 – lekkoatletykę, w 8 – gimnastykę wg metody szwedzkiej, a w kilku – piłkę ręczną. Uprawiano również koszykówkę, zapasy, boks, pływanie, kolarstwo, narciarstwo, tenis stołowy, szachy oraz turystykę krajoznawczą. Okręg był podzielony na 4 podokręgi: przemysłowy (katowicki), bielski (założony 30 lipca 1932 r.), rybnicki i cieszyński.
Okręg śląski najwyższy stan członków (w latach 30.) osiągnął w 1933 r. Do 74 klubów –w tym 54 aktywnych – należało ok. 5800 osób uprawiających sport. Po pewnym osłabieniu ŚlRSKO na przełomie 1933-34 r. nastąpił ponowny rozwój i odbudowa szeregów. Na początku 1935 r. wzrosły one do poprzedniej liczby 6000 osób (z czego 4678 członków płaciło składki). Z ogółu 62 klubów w 1935 r., 34 przypadały na podokręg katowicki, 9 – na rybnicki, 10 – na bielski, a 9 – na Zagłębie Dąbrowskie {1 s. 274}
