Dwór Artusa - Elbląg

nieistniejący dziś Dwór Artusa w Elblągu (róg Starego Rynku i Kowalskiej), zdjęcie sprzed 1878 r.

XIV-XVI

Początki Dworu Artusa sięgają pierwszego dwudziestolecia XIV wieku (najwcześniejsze wzmianki to ponoć 1319-1320). Mieścił się ponoć początkowo (do przy ulicy Rybackiej 9

Rozwój wiąże się prawdopodobnie z fundacją (lata 40 i 50 XIV w.) wielkiego mistrza krzyżackiego i nadaniem łąk na terenach podmiejskich i prawo korzystania z placu składowego na drewno.

Zarząd dworu podzielony był na cztery ławy: Łowczych, Rycerską, św. Jerzego i św. Marcina. Ponoć początkowo zarząd sprawowały dwie pierwsze ławy, jednak po ich zaniku na przełomie XV i XVI w. przejęły dwie ostatnie.

Dom Junkrów

W latach 1578–1581 wzniesiono nową siedzibę bractwa św. Jerzego (połączyło się ono prawdopodobnie z bractwem Św. Marcina w wieku XVII?). Nowy Dwór Artusa (Artushof) zwany był również Junkerhof (Domem Junkrów) lub Georgenbrüderhaus (Dworem Bractwa Św. Jerzego). Dwór z miejsca spotkań kupców stał się miejscem oficjalnych przyjęć i przedstawień. W Dworze na parterze znajdowała się Wielka Sala, w której był chór muzyczny, za salą znajdowała się kuchnia. Piwnice były wydzierżawiane kupcom na skład. Wyposażenie pochodziło z XVI -XVII w. W sali zebrań na ścianie znajdowała się drewniana kolosalna figura św. Jerzego i dwa jelenie z naturalnym porożem.

Życie po życiu

W 1786 r. bydynek przekształcono w budynek mieszkalny, a w 1878 wyburzono i wzniesiono na jego miejscu neorenesansową kamienicę ozdobioną rzeźbą św. Jerzego (patrz zdjęcie). Po I w. ś. Bractwo odsprzedało budynek, który został zniszczony w 1945.

Źródła

Lech Słodownik, Sklep z butami w Dworze Artusa, Dziennik Elbląski 8 kwietnia 2017

Hans-Joachim Pfau Bractwo Św. Jerzego

poszukiwane

Pilecka E., Średniowieczne Dwory Artusa w Prusach: świadectwo kształtowania się nowej świadomości mieszczańskiej, Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2005,