Augustianie

Kanonicy regularni św. Augustyna

zakon klerycki zorganizowany według reguły św. Augustyna

Na terenach polskich

Na Śląsku

Józef Mandziuk Dzieje kanoników regularnych św. Augustyna na Śląsku Saeculum Christianum 2007

Augustianie-eremici

Zakon Świętego Augustyna (łac. Ordo Sancti Augustini – OSA) do 1963 augustianie-eremici, łac. Ordo Eremitarum Sancti Augustini, OESA) – zgromadzenie zakonne powstałe 1 marca 1256 roku po zjednoczeniu różnych wspólnot eremickich, które żyły według reguły świętego Augustyna z Hippony. Prowadzą oni działalność naukową, misyjną, społeczną oraz pracują wśród ludzi chorych, ubogich, upośledzonych i odrzuconych na margines społeczeństwa.

Na terenach Polski

Morawski wspomina role augustianów w tworzeniu środowiska naukowego w Czechach przed powstaniem Uniwersytetu w Pradze, pisze też o tym, że Kazimierz Wielki zapewne pod wpływem pobytu w Pradze sprowadził augustianów z Czech do Kazimierza i później do Olkusza {T 1 s. 13}

Kazimierz Morawski, Historya Uniwersytetu Jagiellońskiego. T. 1-2

Na śląsku

Pierwszy śląski klasztor augustianów-eremitów powstał w Grodkowie przed 1294 rokiem, kolejny w 1299 roku w Chojnowie. Trzecim z kolei był konwent w Dzierżoniowie, a najpóźniejszą metrykę ma klasztor we Wrocławiu, który był fundacją Karola IV, stworzoną na mocy dokumentu z dnia 24 listopada 1351 roku.

Augustanie-eremici w Dzierżonowie

klasztor św. Marka powstał w przedziale czasowym od lat 90. XIII wieku do 1329 roku. Upadek klasztory wiąże się z reformacją. Część zakonników przeszła na nowe wyznanie, a grupa zakonników, która ostała się przy katolicyzmie, została wygnana z miasta przez mieszczan. W 1525 roku klasztor augustianów-eremitów został zlikwidowany, a majątek sprzedany.

Marcin Klemenski Augustanie-eremici w Dzierżonowie