Krakowskie Przedmieście od strony Wisły
Kompleks pobernardyński
Od 1881 muzeum mieściło się przy Krakowskim Przedmieściu w dawnym odwachu i klasztorze bernardyńskim.
Muzeum powstało z inicjatywy księcia Jana Tadeusza Lubomirskiego, a współzałożycielami byli oprócz niego Feliks Sobański, Józef Zamoyski, Jakub Natanson i Karol Dittrich. 5 czerwca 1875 nastąpiło zatwierdzenie Ustawy, wydanej na imię tegoż ks. Lubomirskiego oraz Józefa hr. Zamoyskiego, Feliksa Sobańskiego, Jakuba Natansona i domu handlowego Hille i Dietrich, jako pierwszych założycieli i muzeum rozpoczęło działalność. Zaraz po wydaniu tej ustawy muzeum zostało umieszczone w wynajętym lokalu przy placu Krasińskich, gdzie swoje miejsce znalazło ponad 2000 eksponatów, głównie z darów. Pod egidą muzeum w latach 1890–1902 opublikowana została 11-tomowa Encyklopedia rolnicza[4][5].
Muzeum prowadziło też działalność charytatywną i w 1888 w sprawozdaniu pisano:
"Oprócz osób zwiedzających wystawę za biletami płatnemi (chodzi tym razem o "wystawę wyrobów z drzewa, metali, wyrobów ceramicznych i hutniczych oraz zabawek dziecinnych") zwiedzały ją zakłady dobroczynne, dziewczynki i chłopcy, jak również wychowawcy i wychowanice Instytutu Głuchoniemych". (...) "Nadto z decyzji Komitetu Muzeum dochód z 5 dni za bilety wejścia od 4go Stycznia r.b. zaczynając, oddany był na cele dobroczynne, a mianowicie na Towarzystwo biednych matek, Instytucję Jałmużniczą dla wstydzących się żebrać oraz na Przytulisko". Po kasacie zakonu bernardynów przy Krakowskim Przedmieściu i po przebudowie w latach 1870-1884 mieścił wystawy i magazyny Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych aż do chwili przenosin do pawilonu Ungra na dziedzińcu pałacu Potockich. W 1884–1888 nastąpiła przebudowa wnętrz na pomieszczenia Muzeum Przemysłu i Rolnictwa, które ma tu swoją siedzibę już od 1881 aż do II wojny światowej.
W latach 1890-1891 w zorganizowanej w muzeum pracowni fizycznej prowadziła swoje doświadczenia Maria Skłodowska-Curie[6], co upamiętnia tablica z brązu odsłonięta w czerwcu 1935 na frontowej ścianie budynku[7].
W czasie wojny w 1914 muzeum przekształcono w Wyższą Szkołę Rolniczą i Wyższą szkołę Ogrodniczą, a w 1919 w Szkołę Główną Gospodarstwa Wiejskiego. Dzisiejsze Muzeum Techniki również wywodzi się z gmachu przy kościele św. Anny, gdzie do dziś ma siedzibę Centralna Biblioteka Rolnicza[8].
