Emil Rauer
(1870-1943)
Biografia społęcznika
1906 założyciel i prezes II gniazda Sokoła w Warszawie, które po delegalizacji przez władze w czerwcu 1907 przekształcił w Koło Miłośników Sportu.
- członek Wydziału Głównego PTG „Sokół” w Królestwie Polskim.
1915 założył na Pradze VI gniazdo „Sokoła”, którego został prezesem.
1919 członek Zarządu w 1921 zlot jego członków
1920 prezesem I Oddziału (połączonego) Sokoła w Warszawie
Brał udział w założeniu w grudniu 1916 Praskiego Towarzystwa Sportowego i został jego prezesem. Został wybrany na członka rady Bractwa Strzelców Kurkowych w Warszawie (1921), a także na wiceprezesa Zjednoczenia Towarzystw Sportowych i Społecznych i był nim nadal po zmianie nazwy tego towarzystwa w 1926 na Zjednoczenie Polskich Stowarzyszeń.
Emil Rauer miał przewodzić Polskiej Organizacji Faszystowskiej, niewielkiej partii powstałej w 1925 roku, która w momencie największego rozwoju w kwietniu 1926 liczyła około 100 członków w Warszawie, ale nie zdołała zmobilizować się do czynnego udziału w walkach przewrotu majowego. W 1927 jej działalność zamarła. Emil Rauer w styczniu 1925 został także komendantem Straży Ładu i Porządku[2][12], organizacji ultraprawicowo-narodowej wedle ówczesnych ocen policji. Jej liczebność także oceniano na ok. 100 członków, pochodzących ze środowisk wojskowych (hallerczycy, dowborczycy) i sportowych[12].
W 1916 angażował się w przygotowania obchodów 125. rocznicy Konstytucji 3 Maja, a w 1924 brał udział w przygotowaniu obchodów 130. rocznicy rzezi Pragi. Był też skarbnikiem komitetu Votum Narodowego, budowy kościoła Opatrzności w Warszawie i prezesem komisji finansowej budowy pomnika Jana Kilińskiego.
Emil Rauer miał też udział w utworzeniu Grobu Nieznanego Żołnierza w Warszawie.
W dziedzinie oświaty, w 1916 był wiceprezesem praskiego koła Polskiej Macierzy Szkolnej (PMS) i przewodniczącym sekcji praskiej wspierającej oświatę Kwesty Majowej. W sierpniu 1917 wszedł do rady opiekuńczej Gimnazjum im. Władysława IV. W latach dwudziestych był członkiem zarządu PMS.
Emil Rauer należał do założycieli powstałego w kwietniu 1915 Towarzystwa Przyjaciół Pragi i zasiadał potem w jego zarządzie, przy czym był od 1916 wiceprezesem, a w latach dwudziestych prezesem. W 1917 zakładał Związek Stowarzyszeń Praskich i następnie został jednym z jego wiceprzewodniczących[2].
Emil Rauer w lipcu 1914 współorganizował Straż Obywatelską, w której od sierpnia 1915 pełnił funkcję jednego z zastępców komendanta i naczelnika wydziału intendentury. W latach 1916–1917 ukończył kolejno kursy podoficerski, oficerski i instruktorski Polskiej Organizacji Wojskowej przy warszawskiej organizacji „Sokół”. W 1918 współorganizował Straż Narodową i został komendantem V okręgu; w listopadzie ze swoim oddziałem uczestniczył w rozbrajaniu Niemców.
Od 1918 do 1920 roku Emil Rauer służył w formacjach ochrony kolei.
W późniejszym okresie współorganizował Związek Byłych Uczestników WSK i zasiadał w jego władzach, był między innymi jego prezesem. Był także członkiem zarządu głównego Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny. .
