Emil Rauer

(1870-1943)

Biografia społecznika

na podstawie Wiki

1906 założyciel i prezes II gniazda Sokoła w Warszawie, które po delegalizacji przez władze w czerwcu 1907 przekształcił w Koło Miłośników Sportu.

• członek Wydziału Głównego PTG „Sokół” w Królestwie Polskim.

1915

• założył i prezes VI gniazdo „Sokoła” na Pradze
• założył i członek władz Towarzystwa Przyjaciół Pragi i zasiadał potem w jego zarządzie, przy czym był (od 1916 wiceprezesem, a w latach dwudziestych prezesem)

1916

• był wiceprezesem praskiego koła Polskiej Macierzy Szkolnej (PMS) i przewodniczącym sekcji praskiej wspierającej oświatę Kwesty Majowej. W sierpniu 1917 wszedł do rady opiekuńczej Gimnazjum im. Władysława IV. W latach dwudziestych był członkiem zarządu PMS.
• angażował się w przygotowania obchodów 125. rocznicy Konstytucji 3 Maja
• założyciel i prezes Praskiego Towarzystwa Sportowego

1917 zakładał Związek Stowarzyszeń Praskich i następnie został jednym z jego wiceprzewodniczących

1918

• jeden z dowódców Straży Narodowej
• Od 1918 do 1920 roku Emil Rauer służył w formacjach ochrony kolei. W późniejszym okresie współorganizował Związek Byłych Uczestników WSK i zasiadał w jego władzach, był między innymi jego prezesem. Był także członkiem zarządu głównego Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny.

1919

• członek Zarządu Sokoła, w 1921 zlot jego członków

1920 prezesem I Oddziału (połączonego) Sokoła w Warszawie

1921

• członek rady Bractwa Strzelców Kurkowych w Warszawie
• wiceprezes Zjednoczenia Towarzystw Sportowych i Społecznych i był nim nadal po zmianie nazwy tego towarzystwa w 1926 na Zjednoczenie Polskich Stowarzyszeń.

1924 brał udział w przygotowaniu obchodów 130. rocznicy rzezi Pragi. Był też skarbnikiem komitetu Votum Narodowego, budowy kościoła Opatrzności w Warszawie i prezesem komisji finansowej budowy pomnika Jana Kilińskiego. Emil Rauer miał też udział w utworzeniu Grobu Nieznanego Żołnierza w Warszawie.

1925

• został komendantem Straży Ładu i Porządku, organizacji ultraprawicowo-narodowej wedle ówczesnych ocen policji. Jej liczebność także oceniano na ok. 100 członków, pochodzących ze środowisk wojskowych (hallerczycy, dowborczycy) i sportowych.
• miał przewodzić Polskiej Organizacji Faszystowskiej, niewielkiej partii powstałej w 1925 roku, która w momencie największego rozwoju w kwietniu 1926 liczyła około 100 członków w Warszawie, ale nie zdołała zmobilizować się do czynnego udziału w walkach przewrotu majowego. W 1927 jej działalność zamarła.

.