Bronisław Markiewicz
1842-1912
1884-1885 r. w seminarium przemyskim - wykłady z teologii, "pełnił tam również funkcję prefekta kleryków, spowiednika sióstr i kapelana więzienia. Jego praca duszpasterska polegała na trosce o ubogich. Zakładał liczne stowarzyszenia pomagające najbiedniejszym, organizował świetlice, czytelnie oraz prowadził katechizację nie tylko dzieci i młodzieży, lecz także dorosłych.
1885 r. wyjechał do Włoch i wstąpił do zgromadzenia salezjanów i rozpoczął nowicjat. Po nim złożył na ręce ks. Jana Bosko śluby zakonne (25 III 1887 r.). Pracował tam w różnych placówkach salezjańskich.
W 1892 objął parafię w Miejscu, które na jego prośbę nazwano Miejscem Piastowym. Punktem zwrotnym w jego była wizytacja kanoniczna ks. Mojżesza Veronesiego po której ks. Markiewicz postanowił realizować własną wizję życia zakonnego.
Po odłączeniu się od salezjanów, ks. Markiewicz czynił starania o zatwierdzenie kościelne rodzącej się wspólnoty zakonnej (Michaelici). Przedłużające się formalności skłoniły go do założenia świeckiej organizacji pod nazwą Towarzystwo „Powściągliwość i Praca”]. Pierwszy zjazd założycielski tej organizacji odbył się w 1898 r.
Ksiądz Markiewicz nie ustawał w działaniach na rzecz powstania nowego zgromadzenia zakonnego, ale dopiero po jego śmierci w 1921 r. w miejscu Piastowym odbyła się uroczystość powiązana z odczytaniem dekretu powołującą nową wspólnotę zakonną.
