Emilia Sczaniecka
1804-1896
nawiązuje kontakt z studencką organizacja "Polonia" w Berlinie (poznaje Marcinkowakiego)
w czasie powstania 1830 Tow. Dobroczynności Patriotycznej Kobiet w Warszawie
Zaangażowana była w prace Komitetu Dam Wielkopolskich, którego celem było udzielanie pomocy weteranom powstania listopadowego zamieszkałym w W. Ks. Pozn. Ponadto założyła własne tajne Stowarzyszenie Kobiece, znane także jako Tow. Pań Wielkopolskich. Utrzymywała ożywione kontakty ze środowiskiem emigracyjnym, korespondowała z K. Potocką przebywającą w Dreźnie, Komitetami Opieki we Francji i Saksonii, zbierała pieniądze i wysyłała je emigrantom.
Uważa się, że była współorganizatorką Komitetu Opieki nad Rannymi, powołanego 24 III 1848, i utworzonej w tymże dniu Dyrekcji Opieki nad Rannymi, lecz sama w jej skład nie weszła. Zorganizowała natomiast Kobiecy Komitet Powiatowy w Buku, a przebywając w Poznaniu aktywnie współdziałała w tworzeniu lazaretów, m.in. we Wrześni
o wybuchu powstania styczniowego współdziałała w utworzeniu Wielkopolskiego Komitetu Niewiast, opartego na tych samych założeniach i podobnej strukturze jak Dyrekcja Opieki nad Rannymi z r. 1848.
Wspierała finansowo bazar Tow. Naukowej Pomocy; w tym wspólnie z Moraczewską zorganizowała Tow. Pomocy Naukowej dla Dziewcząt. Uczestniczyła w obchodach trzechsetnej rocznicy śmierci Jana Kochanowskiego w Poznaniu i weszła w skład komitetu budowy jego pomnika. W r. 1880 w czasie obchodów 50. rocznicy wybuchu powstania listopadowego odbierała liczne manifestacyjne wyrazy hołdu i poważania, wręczono jej wieniec laurowy oraz adres od Wielkopolan. S. była członkiem honorowym Stowarzyszenia Nauczycielek w Krakowie, Tow. Czytelni dla kobiet we Lwowie, «Warty», Tow. Opieki nad dziećmi polskimi. Zmarła 11 V 1896 w Pakosławiu, została uroczyście pochowana na cmentarzu w Michorzewie.
S. rodziny nie założyła; siostrzeńcem jej był Władysław Łącki (zob.).
